Klej kropelkowy, sekundowy, błyskawiczny, superglue - kleje cyjanoakrylowe

Kleje kropelkowe, sekundowe, błyskawiczne - kleje cyjanoakrylowe są szczególnym rodzajem klejów mieszanych składających się z żywicy polimerowej rozpuszczonej w monomerze, który w pierwszym etapie zachowuje się jak rozpuszczalnik, potem jednak nie paruje lecz ulega kopolimeryzacji z żywicą tworząc jedną usieciowaną strukturę. Takie kleje działają szybko i są dość uniwersalne.

Cyjanoakrylany (nazwa chemiczna klejów kropelkowych) zostały odkryte w 1942 roku w trakcie  poszukiwań materiałów przezroczystego plastiku do celowników używanych na wojnie, gdy zespół naukowców kierowany przez Harry Wesley Coover Jr natknął się na formułę która przykleja się do wszystkiego z czym weszła w kontakt. Jednak cyjanoakrylany zostały szybko odrzucone przez amerykańskich naukowców właśnie dlatego, że trzymały się wszystkiego. W 1951 r., cyjanoakrylany zostały ponownie odkryte przez naukowców Eastman Kodak  Harry'go Coover'a i Freda Joyner'a, który uznał ich prawdziwy potencjał komercyjny, klej cyjanoakrylowy po raz pierwszy został sprzedawany jako produkt komercyjny w 1958 roku jako "Eastman # 910" (później "Eastman 910").

Kleje cyjanoakrylowe – wytwarzane są bez rozpuszczalnika, znane są pod nazwą klejów „sekundowych", ponieważ utwardzają się w ciągu kilku, kilkunastu sekund. Z tego względu nadają się tylko do klejenia małych powierzchni, nie przekraczających 1 cm2. Pobierają przy utwardzaniu chemicznym wilgoć z powietrza, co doprowadza do ich polimeryzacji. Zwykle wystarcza do tego powietrze o wilgotności względnej w granicach 40÷60%. Kleje nanosi się na jeden z elementów łączonych. Zetknięcie obydwu elementów, zaraz po naniesieniu kleju, musi przebiegać ostrożnie, ponieważ przy wadliwym usytuowaniu elementów klejonych pierwotne
połączenie wymaga zniszczenia. Są produkowane od konsystencji ciekłej o małej lepkości do konsystencji żelu. Służą także do klejenia metali, wielu tworzyw sztucznych (ABS, twardy polichlorek winylu PCV, polistyrenu PS), szkła, skóry i drewna. Połączenia osiągają wytrzymałość na ścinanie w zakresie 7÷20 MPa. Połączenia klejowe są zwykle nieodporne na działanie wody. Szybka reakcja kleju z wilgocią powoduje, iż kleje powinny być przechowywane w zamkniętym pojemniku, w chłodziarce. Należy wykazać dużą ostrożność podczas klejenia, gdyż łatwo można skleić palce rąk. W takim przypadku należy szybko zanurzyć ręce w gorącej
wodzie z mydłem i ostrożnie rozwierać palce rąk. Przy kontakcie z oczami, gdzie występuje naturalne ich zawilgocenie, dostanie się kropli kleju powoduje jego błyskawiczne utwardzenie. Z tych względów należy pracować w okularach i rękawicach ochronnych. (Źródło "Przegląd spawalnictwa" 8/2008)